Лёсы

Виталий Кочетков 71
 Не ад'еду адсюль я нiколi,
 Хiба толькi самотным застануся,
На мяжы халоднага Захаду,
Спачуваць пакрыу;джаным лёсамi.

Тут мой домік, у ім печка і лавачка,
Тут шляхi да сапраўды з мiнулага,
Нават лапаць мяне не спалохае,
Хай i будзе жыцце антыкварнае.

І глядзець на прасторы родныя,
Тут адбiтак на сэрцы вогненны,
Лёс прымусi; чакаць мяне вестачку,
Падглядаць у паштовую скрыначку.

Кошка Машка галодная лашчыцца,
Твой партрэт усміхаецца з палiцы,
Чаму сынку зрабi; гэтка цяжкае,
Мацi вочы адплакала ночкамi.

Дзякуй Божа, што жыу; ды здароу;,
Памалюся: даруй душу грэшную,
Мы застанемся  не ў самотнасці,
На мяжы халоднага, снежнага.