Дабранач, ведзьма, сярод ночы,
Доўга я цябе чакаў.
Можа глянеш ты у вочы
Як цябе я сустракаў.
Зараз ты ўжо пачуеш
Мой аповед да канца)!?
Гараваў я вельмі доўга,
Быццам у спячку ўвесь запаў ...
Хто прышыў мяне іголкай?
Крыж нацельны закрываў.
Поўнач вельмi так палохаў
Да праклён мне моцны даў.
Вось бяда мяне прыгнала,
Бачу, стол накрыла ты.
Запрашай аж на вячэру,
Толкi з хаты не гані.
Ну давай як раней будзем!
I сяброўка пасядзім.
І ў вочы проста зiрнем,
У пекле страсці не згарым.
Толькі потым не раскажам,
Ночка, страшная была.
Страсцi, жахі, чорта сажа,
Ты праклён ўвесь зняла.
Калі губяць нашы душы
Будзем дружна ратаваць.
Калі рэжуць нашы шыi
Значыць трэба зашываць.
Каб у чартоўскім абліччы
Ведзьму мне не забіваць!!!
Трэба вам мая сяброўка,
Аж мяне не спакушаць.
І прашу, мая ты ведзьма,
Ноч размов, паміж двума.
Градус у ногі, вось гарэлка,
Гэта можна i дарма.