Хасан Бакаев

Марти Тамия
Ожидая грядущую бурю,

Мы дошли до границы тревожной,
За которой, в неясной глуши,
Все так зыбко, туманно и ложно
И где ужасы зреют в тиши.

Ожидая грядущую бурю,
Там склоняются к водам цветы
И висят беспросветной лазурью
Горы странной земной красоты.

И безмолвные птицы взлетают –
Звезды черные в сини небес,
Взоры в этих созвездьях читают
Рок осмеянных древних чудес.

Мы стоим на границе и каждый
Все страшится шагнуть за черту
И с какой-то бессильною жаждой
Смотрит, взоры подняв, в высоту,

Будто небо, усталое небо,
Нам подарит знаменье свое…
Как мучительно тыкаться слепо
Сердцем смертным в судьбы острие.
Хьасан Бакаев
--

Кхечи вай кхераман дозане,
Цул дехьа ца къаста некъ,
Дерриге дахкарлахь, экаме
Тийна кхиъна тешна бехк.

Т1е дог1учу дарцана къера,
Хит1е д1адийшина зезагаш.
Х1аваъехь беса варкъ санна
Дуьненан хазаллехь лаьмнаш.

Ца хезаш олхазар г1отту-
Седа сийналлехь 1аьржа.
Ткъа б1арго аналлехь туьду
Кхолламо човхийна хазна.

Лаьтта вай дозанехь х1ора а,
Г1улч дехьа йаккха ца х1уттуш.
Ца буьтуш сатийсам г1ораза
Лаьтта, лакх- хьала хьуьйсуш

Хеташ къарьеллачу стигало
Цхьа билгало лурйолуш санна
Ткъа дагах лазаме 1иттало
Урс санна ирбелла кхоллам