Што раней я не змог усё адно не змагу,
Ці надзьмула ліхая завея?
Перад клопатам працы навек у даўгу,
Калі вусцішна – шэпча надзея.
Не вельмі сядзіцца ў пабольшаны дзень,
Шумлівыя дажджы пацішэлі,
Не аднойчы губляў крыніцы налзей,
Мо з таго скроні пасівелі.
Не гушчэй як дабавіць малако ў ваду,
Так ля мёду і цукар не хваляць.
Што раней я не змог, хіба заўтра знайду,
У той хаце цяплей, дзе кахаюць.