Alexandri Skrjabini
Poema exstasis
Spiritus,
Vitae siti ales,
Aspirat in volatum
Usque ad negationis altitudines.
In radiis imaginationis eius –
Ibi exoritur mundus magicus
Mirandarum imaginum et sensuum.
Spiritus ludens,
Spiritus volens,
Spiritus imaginatione omne creans
Beatitudini se dat amoris,
Exortas intra creaturas
Molestia hic est,
Alacritatum altitudine
Provocat eas ad floritionem.
Volatu ebrius,
Paratus iam in oblivium nunc cadere,
Sed repente…
Tenebricosae praesensionis
Solliciti irrumpunt rhythmi dure
In incantatum mundum,
Sed tantum in ictu.
Facili motu divinae voluntatis
Horribilia phantasmata expellit.
Et cum de se ipso fert
Victoriam desideratam,
Spiritus ludens,
Spiritus blandiens,
Spiritus, nominans spem laetitiam,
Dat se beatitudini amoris.
Creaturarum inter flores suarum
Se osculatione locat,
Toto mundo excitationum
Ad exstasem eas vocat.
Se ebrians earum spiratione,
Pulchritudine se caecans,
Fertur, ballat, vertitur, exultat
A tota torque sensuum
Laniatus, fessus.
Paratus iam in oblivium nunc cadere,
Sed iterum…
Ex mysticis profunditatibus
Spiritus turbati
Unda horrifera
Procellose exaltatur
Terrorum ferorum
Grex informis,
Omne infestat hic haurire.
Spiritus,
Vitae siti ales,
Aspirat in volatum
Usque ad negationis altitudines.
In radiis imaginationis eius –
Ibi exoritur mundus magicus
Mirandarum imaginum et sensuum.
Spiritus ludens,
Spiritus patiens,
Spiritus, dubitatione tristitiam creans,
Dat se tormento amoris.
Creaturarum inter flores suarum
Se cruciatione locat,
Toto mundo concussionum
Eas ad mortem vocat.
Raptus metu trepido,
Paratus iam in oblivium nunc cadere,
Sed repente…
Lucidae praesensionis
Rhythmi laeti
In eo subito gignuntur.
Dulcis ictus!
Spei radiis iterum illustris
Appetitione vitae exardescit,
Miraculo divinae comprehendit
Virtutem suae voluntatis.
Penetrat visu cremante
In tenebrarias voragines,
Ira raptus atque indignatione
Hic jactat audacem provocationem, –
Exardescit pugna.
Ingluvies monstrorum
Apertae hiant,
Omnivincentis affectantia
Divinae voluntatis
Dire nitent fulmina;
Clarae refulgentiae
Luce magica
Illustrant mundum.
Obliviscens finem amabilem
Dat spiritus se pugnae
Contra ebrietatem.
Is totus admiratio,
Totus est voluptas
Talis ludi liberi, divini,
Amoris-pugnae talis.
In admiranda magnitudine
Purae infinalitatis
Et in coincidentia
Appetitionum adversarum
In una conscientia,
In amore uno cognoscit
Spiritus naturam
Essentiae divinae suae.
Pugnare se intellegit volentem.
Hic voluit – et facta
Recto ordine
Impetum talem
Circumcluserunt.
Ludit, convertitur
Sensus improbus,
Et universum cum eo
Vibratur, eum affirmans
Atque interpretans.
Vult is victoriam,
Vicit, jubilat!
Et potest, laetus,
In suum mundum amabilem
Redire confestim.
Sed a quo obscuratus est
Hic ictus laetus? –
Nempe impetrato suo.
Miseretur spiritus
Praeteritae pugnae;
Et melancholiam
Momemto sentit,
Tristitiam et vanum.
Sed iterum vitae siti ales,
Aspirat in volatum
Usque ad negationis altitudines.
In radiis imaginationis eius –
Ibi exoritur mundus magicus
Mirandarum imaginum et sensuum.
Eum nihil ibi turbat –
Et hic potest
Aeternaliter se dare
Suis amabilibus imaginationibus.
Sed qui, qui, o, spiritus seditione,
Quietem tuam rursum perdidit?
Non rhythmi solliciti
Obscurant te,
Non phantasmata
Terribilia infestant te,
Sed venenum interficiens
Uniformitatis,
Satietatis vermis
Sensum mandit.
Personuit ac universum
Morbosa exclamatione:
Alium!
Novum!
Voluptate gravatus,
Voluptate, sed non vita,
Spiritus portatur in volatum
Usque ad doloris
Regionem patientiae.
Et in libero regressu
Ad mundum
Imaginationum,
Sollicitudinum miraculose
Comprehendit rationem
Secreti voraginis mali.
Iterum apertae sunt
Nigrae ingluvies,
Rursum hiant,
Infestant haurire,
Iterum victoria,
Rursum ebrietas,
Et admiratio
Atque satietas.
Rhythmo cita tali
Vibretur pulsus
Vitae velocius!
O, meum mundum!
Meam vitam!
Meam floritionem!
Meam exstasem!
Omne momentum vestrum
Per negationem creo
Prius victarum formarum.
Aeterna Negatio sum.
Etiam,
Semper etiam!
Validiorem, teneriorem,
Novas cruciationes,
Novas beatitudines.
Gaudens tali saltatu,
Exanimans se in tali turbine,
Obliviscens finem
Amabilium appetitionum,
Spiritus dat se
Ludo ebrietatum.
Alis firmis novarum
Quaesitionum
In regionem Exstasis
Velociter fertur.
In tali conversione permanente,
In tali volatu infinali, divino
Spiritus se comprehendit
Per voluntatis potestatem
Unae, liberae, semper creantis,
Emittentis radiis omne,
Miraculose ludentis
Multitudine formarum.
Tremore vitae hic
Se ipsum comprehendit,
Desiderio floritionis,
Amore-pugna.
Spiritus ludens,
Spiritus volaticus,
Aeterno impetu
Exstasem creans, –
Datus esse
Beatitudine amoris.
Creaturarum inter flores
Suarum libertate ille manet.
«Ad vitam voco vos,
Absconditi impetus!
Vos, obruta obscuris
Profunditatibus
Creantis spiritus,
Vos, embryona vitae timida,
Offero vobis audaciam!
Dehinc estis libera!
Segregamini, florete,
Rebellate inter se,
Ad altitudines ascendite,
Ut in dulci beatitudine
Unitate sese conprehensum
Atque se in me sublatum!
Rebellate inter sese,
Rebellate contra me,
Et negate, et amate!
Rebellate contra me,
Populi et elementa,
Apparete, diritates,
Conamini me interficere,
Apertae ingluvies draconum,
Serpentes, circumplicate,
Mordete atque strangulate!
Cum omne resurrexerit contra me,
Initiabo Ludum meum.
O, mundum expectantem,
Mundum languidum!
Creatus esse sitis,
Nunc creatorem quaeris.
Dulcem tenere audio
Provocationis gemitum.
Venio.
Iam remaneo in te,
O, meum mundum!
Lepore mystico
Sensuum ignotorum,
Caterva somnionum
Imaginationumque,
Igni alacritatis,
Quaesitione Veritatis,
Desiderio nefasto
Divinae libertatis.
O, mundum meum amabilem,
Venio.
Tuum somnium de me –
Ego nascens.
Demonstro iam me
In praesentia occulta
Vix sensibilis
Flatus libertatis.
Ens tuum iam raptum est
Ab unda meae
Existentiae levi velut
Somnii phantasma.
Iam horruisti.
A te amata sum libertas,
Amabilisque mundus
Tu es meus!
Venio te caecatum
Magnificentia
Somnorum
Decantatorum;
Affero tibi
Magicum leporem
Urentis amoris atque
Suaviationum ignotarum.
Da mihi se confidenter!
Te oceano intercipiam
Beatitudinum amante,
Prolectante, commulcente,
Modo gravi unda assiliente,
Interdum tantum
Spatio ludente,
Et osculente tantum
Sparsionibus te.
Et dementer veles
Alium,
Novum!
Imbre florido ad te
Cadam tunc,
Omni torque
Suaveolentiarum
Confovebo atque macerabo,
Aromaticorum odorum
Ludo alterne dulcium
Edaciumque, atque
Tactionum ludo
Alterne levium
Verberantiumque.
Et stupidus susurrabis
Cum passione:
Etiam,
Semper etiam!
Tunc aspirabo ad te
Caterva monstrorum
Horribilium
Cum diro terrore
Tormentorum,
Inserpam affervente
Grege serpentium,
Mordebo, strangulabo!
Et semper veles
Firmius, dementius.
Ad te tunc cadam
Imbre solum mirorum,
Et vos incendam
Passionis meae
Fulminibus,
Sacrati ignes
Desideriorum
Dulcissimorum,
Nefastissimorum,
Mysticissimorum.
Et totus es –
Una libertatis
Beatitudinisque unda.
Creavi te, multitudo,
Surrexi, legiones
Sensuum, vos,
O, purae appetitiones,
Nunc creo te,
Multiplex, une,
Qui raptus sit vos omnes,
Sensus beatitudinis.
Sum ictus radians
Aeternitatem,
Sum affirmatio,
Sum Exstasis».
Incendio communi
Universum raptum est.
In apice essendi – spiritus.
Hic sentit potentiae
Divinae, voluntatis liberae
Affluxum infinitum.
Is totus audacia.
Quod minatum est –
Nunc excitatio;
Horrificavit quod –
Voluptas nunc.
Et facti sunt morsus
Pantherarum
Hyaenarumque
Tantum nova suaviatione,
Tormento novo,
Et acumen serpentis
Factum est tantum
Osculatione urente.
Personuit ac universum
Laeta exclamatione:
Ego sum!
De lingua rossica transtulit Julianus Smirnovus.
* * * * *
18.02.2024