Райніс думау; у; сваей машыне сапрау;ды, на што ён паквапіу;ся ...Чаго чакаць ад Хельгі, яна ж такая халодная і ганарлівая. Ці можна справіць з такой жанчынай дні, как было добра на душы. Гэта была як падвойнасць яго душы. Яшчэ раз прагучала, гэта пытанне у; яго галаве. Ён уздыхнуй , есць жа і сям'я , дачка , Абеля, але яна таксама мабыць дзеля яе яна такая стрыманная. У жыцця свой адвечны лад.
Але у;се ім імкнулася у; прастору, як быццам бы то быу; неспынены рух. Надвор'е было добрае. Крыху спякотна. Мабыць такія умовы давалі адчуванне.
Райніс сачыу; у; шкельца ау;тамабіля, як рэдка ,хто пройдзе па двары з вядром ці так проста, ці прабяжыць сабачка. Здавалася што часам тут, дзе яго двухпавярховы дом, час бяжыць крыху па іншаму, было добра прырода, але у душы у якой есць імпэт і запал, хацелась адпаведнага жыцця. Але адваротны бок таксама не давай спакою Райнісу, ен разумеу; што гэта у;жо не павінна супакоіць яго. Бо Абеля таксама паважае яго, пільнуе, мабыць не так у;жо кахае як раней, але любіць. Ен часам пакідау; свае думкі, як чарнавік з грымзолямі, бо разабрацца было немагчыма. Ён засмаліу; цыгарэту, крыху пасядзеу; у; машыне яшчэ, уявіу; Хельгу , гэта як дзіцячым садку , каб больш не было такога. У;нутры у; яго быу; новы план.
Каб крыху адпачыць у; жыцці на гэтым цёплым паветры.