Азиз Атам

Насият Даибова
Азиз атам, юрегимни исивю,
Сен баргъа мен оьктем эдим нече де.
Гёрген сайын сююнеген гёзлерим,
Гёзлей къалды гюндюз тюгюл, гече де.

Гьасиретмен, атам, сени гёрмеге,
Сююнчсюз гюнлерим бирче бёлмеге.
Юрекдеги дертлеримни айтмагъа,
Сен бережек насигьатгъа къайтмагъа.

Юрегимде къайгъы яшай,дертли окъ,
Алда татли дейген ашны балы ёкъ.
Авлетлеринг бозара-бозлай сагъа,
Оьрчюп яра, гёзьяш токътамай агъа.

Сен савунгда терек йимик яшнагъан,
Анам энни сёнген гюлге ошагъан.
Бугюн уьйде жыйылгъанбыз балалар,
Огь, не къыйын экен гетсе аталар.

Бир йыл оьтдю, магъа гетгендей юз йыл,
Отавунгда пашман къарав ес бугюн.
Тавушунг эшитме насип болмады,
Абзар уьюнг кюр кюлкюден толмады.

Сенден рагьму хасиятны алгъанман,
Къызынг сагъа дуа тилей къалгъанман.
Ятгъан еринг ярыкъ болсун, я Аллагь,
Сени женнет агьлю этсин, я Аллагь.