Zonder je ogen zwarter dan de nacht,
Mijn ziel doet pijn en brandt,
Je bent trouwens ziek.,
Vroegere bitterheid weerspiegelt geluk.
Zonder stem voel ik me slecht altijd inheems,
Niets bevalt me voor een lange tijd,
En alleen met jou duik ik in de oneindigheid.,
En bij ons zijn is nu voorbestemd.
Zonder lichte gedachten en zachte ademhaling,
Alles is grijs, somber en zo pretentieus.,
En het hart geplaagd door de pijn van het afscheid,
En alleen in jouw woorden wil ik gerechtigheid.
En zonder dromen akelig dagelijks leven en werk,
Als er geen hoop en liefde is,
Alleen constant rustig wachtend op zaterdag,
Je vermijdt alle mensen, je bent bang voor dromen.
Geen kinderdromen hart als een staak,
Wanneer de vooruitzichten en de werkelijkheid niet zichtbaar zijn,
En je neemt het voor lief als een Protocol.,
En je wordt moe van eeuwige vleierij en regalia.
En alleen jij geloof ik openlijk, eerlijk gezegd.,
Ik ben op zoek naar geluk in de zachte tranen van standvastigheid,
Jij bent mijn bron, mijn engel, de geboorte van het universum,
Je belt met jezelf, tijd en ruimte doorkruisen.
Без глаз твоих чернее ночи
Без глаз твоих чернее ночи,
Душа моя болит и полыхает,
Тобою болен между прочим,
Былая горечь счастье отражает.
Без голоса родного мне плохо вечно,
Ничто не радует меня уже давно,
И лишь с тобою окунаюсь в бесконечность,
И быть нам вместе отныне суждено.
Без легких мыслей и нежного дыхания,
Все серо, мрачно и столь неприхотливо,
И сердце терзают боль от расставания,
И лишь в твоих словах ищу я справедливость.
И без мечты противны будни и работа,
Когда отсутствует надежда и любовь,
Лишь постоянно тихо ждешь субботы,
Избегаешь всех людей, боишься снов.
Без детских грез на сердце словно кол,
Когда не видно перспективы и реалий,
И принимаешь данность будто протокол,
И устаешь от вечной лести и регалий.
И лишь тебе я верю открыто, откровенно,
Ищу я счастье в нежных слезах постоянства,
Ты мой родник, мой ангел, рождение вселенной,
Зовешь с собою, пересекая время и пространство.