Onze granaatappel sunrise - Наш гранатовый восход

Егор Рыбаков
Door spelletjes en eindeloos rennen van de aarde,
Mijn hart is zo kalm als altijd,
En laat mijn dromen schepen wegvaren,
En mijn hart voelt soms zo verdrietig.

Ik zag liefde in oprechte ogen,
En alles was gescheurd, de tranen verschenen uit het niets,
Je komt vaker in mijn dromen.,
En ik weet dat we onafscheidelijk zijn.

Het overwinnen van pijn en eindeloze angst,
Wanneer, helaas, niemand anders al gelooft,
Van vroegere gevoelens bleven alleen brandwonden over.,
Ik werd weer gedreven in een hartstochtelijke wending.

En hij sprong uit jouw ogen de zee in.,
Voor altijd verveeld in scheiding van u samen,
Mijn ziel genoot zelfs van een paar zinnen.,
Sindsdien is mijn leven interessanter geworden.

Ik verwachtte je stappen en kwijnende adem.,
De blik van liefde en de stem van fluweel,
En weer voelde het hart fladderen,
En fantaseerde over onze granaatappel bij zonsopgang.

En dan was er helemaal geen voortzetting,
En iedereen had het over mijn fantasiewoede.,
Ik herinner het me zonder spijt.,
Dromen vielen op geen enkele manier samen met de werkelijkheid.

Maar Ik zal me altijd liefdevolle blik herinneren.,
En zachte stem, die zo omhulde ziel,
En laat mensen alles zeggen om je heen.,
Ik kan je nog steeds horen in mijn dromen ' s nachts.

Наш гранатовый восход

Сквозь игры и бесконечный бег Земли,
Моё сердце так спокойно как никогда,
И пусть моей мечты уплыли корабли,
И на душе бывает так грустно иногда.

Я созерцал любовь в искренних глазах,
И все рвалось, слезы появлялись ниоткуда,
Ты стала чаще приходить в моих снах,
И понимаю, мы неразрывны друг от друга.

Преодолевая боль и бесконечные тревоги,
Когда, увы, не верил больше никому уже,
От прошлых чувств остались лишь ожоги,
Меня вскружила снова в страстном вираже.

И окунался будто в океан из твоих глаз,
Вечно скучал в разлуке с тобою вместе,
Моя душа даже радовалась паре фраз,
С этих пор моя жизнь стала интересней.

Я ожидал твои шаги и томное дыхание,
Взгляд влюбленный и голос бархатный,
И снова чувствовал сердца колыхание,
И фантазировал наш восход гранатовый.

И пусть потом не было вовсе продолжения,
И все говорили о буйстве моей фантазии,
Я вспоминаю это совсем без сожаления,
Мечты не совпадали никак с реальностью.

Но буду помнить я всегда ласковый взгляд,
И нежный голос, что так обволакивал душу,
И пусть вокруг люди все что угодно говорят,
Тебя до сих пор ночами в снах я вечно слышу.