Жыццё Хельгі ішло сваім працягам.
А ў жыцці шмат мітусні, не памятавала ці пасміхаліся яна за гэты час. Глядзела дзіцяці, дапамагала маці, якая ўжо была старая... Хоць і глядзела ў люстэрка,
Дзесьці луналі няспынныя думкі,
не хацелася думаць, пра жыцце навокал, толькі радавацца сонцу, што
падарыла цеплая вясна, чакаючы лета...
Развешвала белле (ўставіць фрагмент якое белле) , а старая гралася
з дзіцяці, і раптам пачулася першае - ба... Бабуля. Ў вачах Хельгі з'явіўся водгук натхнення. Канечне хацелася, Хельге пачуць "Тата", але так вырашыў лес... Пакуль што, яе
дзіцяці адзіны мужчына ў доме.
Потым яны сабраліся на кухні,
і Хельга разгаварылася і была больш
здольнай на словы...