אין װינטער
זאט די פערד, דער שליטן - נײ
און דער װעג איז ברײט און פרײ
פורמאן, פורמאן, זאלסט מיך טראגן
פרעגסט װוהין? איך קאן ניט זאגן
כ'װײס קײן ציל און װײס קײן װעג
אין די קורצע
װען איך װעל מײן װעג באקלערן
קאן דער שנײ צעגאנגען װערן
In vinter
Zat di ferd, der šlitn – naj,
Un der veg iz brejt un fraj...
Furman, furman, zolst mix trogn,
Fregst: vuhin? Ix kon nit zogn...
I’vejs kejn cil un vejs kejn veg
In di kurce vinter-teg...
Ven ix vel majn veg baklern,
Kon der šnej cegangen vern...
* * *
Кони сыты, путь открыт,
Снег под полозом скрипит.
Братец, не жалей кнута,
Погоняй не весть куда!
Мне не вспомнить путь домой
За короткий день зимой.
А как станет путь ясней,
Я боюсь, растает снег.