Збрую точаць, хаваюць у падполлi,
Мiж сабою равуць да слiны.
Мабыць, хораша усiм у няволi
Адчуваецца подых вайны.
Колькi так вось загублена жызняу,
Нашых пальцау не хопiць увек.
Не бяз сэнсу шукаюць карысцi,
Хiба гэтага ждау чалавек?
Цi хлусня, цi то нашы забавы,
Паужыцця па канавам хаваць,
Каб не убачылi i не спаймалi,
Хто з-пад полы хацеу ваяваць.
Не здабыць нам загубленнай славы,
Варухнiся i будзеш забiт!
Зараз часам здаецца, дарма мы,
На плячах сваiх мiр валаклi...
23 Май 2005 14:11:34