З Амiхая. Як зникнуть слiди од наших тiл

Ирина Гончарова1
Як зникнуть сліди од наших тіл, так само
жодної ознаки, що ми тут були, не залишиться на цьому місці.
Світ закривається за нами,
пісок вирівнюється.

І вже відомий той день,
коли тебе не стане.
А вітер уже жене хмари,
що не проллються дощами над нами обома.

Твоє ім’я вже у списку пасажирів тих човнів
і у списку мешканців тих готелів,
що самі їх назви зупиняють серця.

Ані три мови, якими я володію,
ані усі кольори, які я бачу вдень і уві сні, -

Ніщо не допоможе мені.





Like Our Bodies’ Imprint

Like our bodies’ imprint,
not a sign will remain that we were in this place.
The world closes behind us,
the sand straitens itself.

Dates are already in view
in which you no longer exist,
already a wind blows clouds
which will not rain on us both.

Your name is already on the passenger lists of ships
And in the registers of the hotels
Whose names alone
Deaden the heart.

The three languages I know,
All colors in which I see and dream:

None will help me.

Translated by Assia Gutman