Ці мэтазгодна
ў сэрцы зноў боль варушыць.
Неверагодна:
у роднай хаце- чужы.
Запанавала
зграя, а кіруе кат-
наканавана
нам жыць калі заняпад.
Пайду па сьвеце
можа стрэнецца мне край,
што як у мэце:
не зямны куток, а рай.
Дзе буду крочыць,
як па роднай па зямлі,
дзе вушы вочы
можна збавіць ад хлусьні.
Зноў непаўторным
мусіць быць родны абшар,
Ды бездакорным-
сьветлы наш пане уладар.
Схавай абразу-
роднага ня выракусь,
таму дам назву
мейсцу тому Беларусь!
А як шуканьні
абыйдзе чакана плён,
зноў у змаганьне-
процідзеяньняў палон.
Выратаваньне
нам асьвета прынясе.
Хай выхаваньне
стане зброяй у барацьбе.
29-30 чэрвеня 2003