Нястрымным болем сэрца сціскае,
Хоць родны куток тваіх крокаў чакаў,
Дзе родная хата твая дарагая.
... Але толькі попел на месцы спаткаў..
Народнае сэрца і цяга да волі
Цвярдзела, і кожны тады чалавек
Чакаў для сябе самай лепшае долі,
Каб толькі пражыць-скаратаці свой век.
Цямнела, як ноччу, на землях Радзімы
Ад чорнага шляху людзей маладых,
Што мэтай жыцця задаліся адзінай:
Знішчаць, руйнаваць, забіваці старых.
І коршунам чорным, раскінуўшы крылы,
Клявалі багацце і душы людзей –
І стала далёкай у ссылцы Радзіма...
Гублялі апошнія кроплі надзей...
У багне засталіся тайны народа.
Карэнне крывое... гнілая трава...
Усе таямніцы – у багну, пад воду.
І сэрца народа праткнула страла.
2006