Будто ложечкой...

Teo Jer
Будто ложечкой
. . . . . . . . . . . . . . яйцо в мешочек
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . монитор выедает
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . глаза.
Свет размыт,
. . . . . . . . . . . картинки в нефокусе,
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . боязливо щёку лижет
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . слеза.
Трещит
. . . . . . . спина деревянная –
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . голова, что чугун
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . тяжела,
Боль далёкая,
. . . . . . . . . . . . фантомная
 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . в сердце колом сидит,
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . прижилась...
Слаще мёда месть,
. . . . . . . . . . . . . . . . ярче звёзд в ночи –
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . в пепел молнией,
 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . в пыль...
Насладившись всласть
 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . реками крови,
 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . себя – осознаешь, –
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . убил.
Средо-точено,
. . . . . . . . . . . . шаго-точечно
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . в никуда ищу путь –
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . от себя...
А пока – нонстоп,
. . . . . . . . . . . . . . . поточное –
 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . зло растёт, надо мною
 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . глумясь.