Сапожник. Болеслав Лесьмян

Ирина Бараль
В тумане лунный серп яснеет,
Воткнувшийся в трубу печную;
Сощурился во тьму ночную
Фонарь, вытягивая шею.
Костыль ютится одноного,
Сапожник горбится над дратвой, -
Сапожки шьет по мерке Бога,
Того, чье имя - Необъятный.

Благословен, кто мог
Самозабвенной мочью
Творить такой сапог
Такой сребристой ночью!

Бог облаков, росы и хлеба,
Я дар оставлю на пороге,
Чтоб не ходил босой по небу
И синевой не ранил ноги!
Пусть тучи звездам осторожным
Нашепчут в тихие минуты:
Там, где рождается сапожник,
Уж Богу не бывать разутым.

Благословен, кто мог
Самозабвенной мочью
Творить такой сапог
Такой сребристой ночью!

Ты жизни мне отмерил, Боже,
Назначил сроки и границы,
Но, кроме этих вот сапожек,
С Тобою нечем поделиться.
Шитье - нехитрая наука, -
Вот так и шьем, снимаем мерки,
А жизнь, она такая штука, -
Так и живем до самой смерти.

Благословен, кто мог
Самозабвенной мочью
Творить такой сапог
Такой сребристой ночью!


***

Boleslaw LESMIAN

SZEWCZYK

W mglach daleczeje sierp ksiezyca,
Zatkwiony ostrzem w czub komina,
Latarnia sie na palcach wspina
W mrok, gdzie juz konczy sie ulica.
Obledny szewczyk - kuternoga
Szyje, wpatrzony w zmor odmety,
Buty na miare stopy Boga,
Co mu na imie - Nieobjety!

Blogoslawiony trud,
Z ktorego tworczej mocy
Powstaje taki but
Wsrod takiej srebrnej nocy!

Boze oblokow, Boze rosy,
Nasci z mej dloni dar obfity,
Abys nie chadzal w niebie bosy
I stop nie ranil o blekity!
Niech duchy, palac gwiazd pochodnie,
Powiedza kiedys w chmur powodzi,
Ze tam, gdzie na swiat szewc przychodzi,
Bog przyobuty bywa godnie!

Blogoslawiony trud,
Z ktorego tworczej mocy
Powstaje taki but
Wsrod takiej srebrnej nocy!

Dales mi Boze kes istnienia,
Co mi na cala starczy droge -
Przebacz, ze wposrod nedzy cienia
Nic Ci, procz butow, dac nie moge.
W szyciu nic nie ma, oprocz szycia,
Wiec szyjmy, poki starczy sily!
W zyciu nic nie ma oprocz zycia,
Wiec zyjmy az po kres mogily!

Blogoslawiony trud,
Z ktorego tworczej mocy
Powstaje taki but
Wsrod takiej srebrnej nocy!

Laka, 1920