Анёл спакусы спадзяваўся,
Што прыбярэ мяне да рук.
Бяздонным цудам прытвараўся,
Ткаў прываротна, як павук.
Настрой ствараў бязбожна млявы,
Бяздушную сцяну рабіў,
Грашыў гульнёю маладжавай
І момант лепшы ўсё лавіў.
…Аднекуль рэзка ён спусціўся
І… у святле душы згубіўся.