Яна не Вядзьмарка,
Хоць вочы
Мужчын забіраюць ў палон.
Яна ўсміхнецца – і хмаркі
Чуджыя саджае ў далонь.
Яна не Вядзьмарка,
Хоць лечыць,
Цалуючы думкі і скронь.
Не вельмі яна і прыгожа,
Хоць сэрцам
Даруе агонь.
Яна не вядзьмарка,
Хоць постаць
Прыкоўвае позіркі ўслед.
І быццам усім абяцае
Парушыць душы запавет.
Яна не Вядзьмарка,
Хоць робіць
Святло у гадзінніку дня.
Ніколі святло вас
Не стоміць,
Дзе правіць каханне жыцця.
20.07.2003.