Мы

Настачка
Мае рукі ў тваіх руках,
Але надта ім холодна
Мае вочы ў тваіх вачах,
Але там цішыня без полымя...

Твае словы ўжо не кранаюць
Тыя ніці маей душы.
Твае думкі ўжо чакаюць,
Каб хутчэй ад мяне пайсці.

,,Нас” няма больш...
Есць Ты і Я.
Гэта лепей, а можа і горш,
Зразумеем мы гэта пасля...