ЗАЛАТАЯ АСЕННЯЯ ЛІПА
Пад мігценне начных зараніц,
Пад шалёнага ветру усхліпы
Залатой вершалінай звініць
На гары старасвецкая ліпа.
Асвятляе бясконцы абшар
На імгненне адно бліскавіца.
Крона ліпы у цемры між хмар,
Нібы купал сабора зіхціцца.
Я заходжу пад схову яе
І, здаецца, яна мяне чуе.
І душа, і лістота пяе
Пад сцюдзёным дажджом: Алілуя!
Бура сцішваецца над галавой,
Як малітву пачула нібыта...
І узносіцца ў неба Царквой
Залатая асенняя ліпа.