Ідзеш альбо едзеш па поли, па лесе -
I вольнаму воля пад небам сівым!
Навокал гучыць сапраўдная песня.
Навокал, паўсюль i ў сэрцы тваім.
Адчуць у нагах прыемную слабасць -
I не хвалюе, колькі там хмар.
Мяне запытаеш: што гэта радасць?
Радасць мая - калі вецер у твар.
Ідзеш альбо едзеш - вільготна паветра;
Ідзеш альбо едзеш - усе роўна куды.
Калі ты ўдыхнуу вольнага ветру,
Запамятаеш гэты пах назаўжды;
I скарбы табе не заменяць ніколі
Hi мяккасць травы, ні светлы абшар;
Мяне запытаеш: што гэта воля?
Воля мая - калі вецер у твар.
Ідзеш альбо едзеш - пяшчаная глеба,
Ласкае пяшчотная сонца цяплынь,
Натхненныя думкі імкнуцца да неба,
I маніць ізноў нас з табой далячынь.
Кавалачак хлеба ў заплечнік пакласці -
I вось нас вітае палёў гаспадар;
Мяне запытаеш: што гэта шчасце?
Шчасце мае - калі вецер у твар!
4 жніўня 2007 г.