(Благодать- Лерапа)
Pode mna wody nurt, a ja- stoje na brzegu,
I taki spokoj- wszystko jak we snie.
Ogromna fala nagle dzwonu glos nadbiega-
I dalej w swiat potoczyl sie.
Wspaniale brzmi, i zloto drzew tak cudne jest.
Ich cieply blask i niebosklon- jak to wspaniale!
I cerkiew oczom niewidoczna, co tu gdzies-
Ukryta jakis czas- wnet wielkim glosem zawolala…
Оригинал можно прочесть на страницах:
http://www.proza.ru/2009/04/17/406