VIACHESLAV KOEPRIANOV
De papieren leugen
Samenstelling en vertaling Lut Seys
\\
Tranen
Ik ween
omdat niemand
kijkt
Ik ween
omdat niemand
luistert
Ik ween
omdat niemand gelooft
in tranen
Ik ween
omdat alles
voorbij gaat
Ook
het wenen.
Angst
Ik vrees
dat de angst
terugkeert
uit het verleden
Ik vrees
dat de angst
binnenvalt
vanuit de toekomst
Ik vrees
de huidige
angst
Ik vrees
dat de angst
niet helpt.
Gelach
Bij de aanvang van ons leven
lachen wij
met ontblote tanden –
het minst duurzame
detail van de schedel
De dood nadert
wanneer het lachen
sterft.
Gelach (2)
Ik lach
om mezelf
omdat ik hoor
hoe zij lachen
om ons
Ze lachen om ons
omdat ze zien
waar wij
om lachen.
Maar het droevigst van allen
is hij die als laatste
wil lachen.
Lachwekkend,
zo lang
te moeten wachten
Medelijden
Wat jammer voor de Russen. Hun tranen
stromen naar de Kaspische zee.
Jammer voor de Joden. De damp van hun vaderland
vreet aan de ogen.
Jammer voor de Duitsers want
niemand heeft medelijden met hen.
Jammer voor de Neanderthalers, zij, uitstervend,
geloofden in de mens.
Jammer voor de Amerikanen,
naar het schijnt hebben zij met niemand medelijden.
Jammer voor de aboriginals,
men stopt ze in modieuze kleren.
Jammer voor de zeelui,
ze stuiten toch op het droge.
Jammer voor de geografen, ze
zien de grond niet op hun wereldbol.
Jammer voor de astronomen, al hun hoop
ligt alleen in de nacht.
Jammer voor de historici,
op geen enkele manier kunnen ze een
betere geschiedenis bedenken ...
Schemering van ijdelheid
Iedere nacht
tilt de dode
de grafsteen op
tastend
of zijn naam
op de steen
niet is uitgewist.
Denkvermogen
Wij willen onze voeten laten denken
om ons naar een betere toekomst te brengen.
maar de voeten willen aan het dansen slaan.
Wij willen onze buik laten denken
om niet van brood alleen te leven
maar de buik wil steeds meer.
Wij willen onze handen laten denken
om alles aan te pakken
maar ze zitten in de zakken, en in die van vreemden.
Wij willen onze hals laten denken
om het hoofd recht te houden
maar iemand zit er reeds op.
Wij willen ons hoofd laten denken
om verantwoording te dragen voor
onze hals, buik, benen, handen
maar het hoofd zit alleen maar te dromen -
Ach, wat ben ik eenzaam.
Dorst
Kinderjaren
een bron van eeuwigheid
Jeugd
een bron van toekomst
Volwassenheid
een bron van kindertijd
Ouderdom
een slok water.
Menselijk onrecht
Twee handen
om vele mondjes
te voeden.
en vele handen
om één mond
vol te proppen.
Eén rib
om een vrouw
te creëren.
en vier en twintig ribben
om het hart
in de borstkas te kluisteren.
En twee en dertig tanden
om op de tong
te bijten
die vecht
op zoek naar een algemene taal
voor de mensheid
gewapend
tot de tanden.
Aan de statistici
Dat u belangstelling heeft
voor de hoeveelheid
zielen
per hoofd
van de bevolking
De hoeveelheid brein
per hoofd
De hoeveelheid gedachten
per brein
De hoeveelheid meningen
per gedachte
De hoeveelheid geruchten
per mening
De hoeveelheid
leugens
per hoeveelheid
waarheid
Dat het omzetten van hoeveelheid
in kwaliteit
uw interesse mocht wekken.
De hedendaagse mens
De hedendaagse mens
verbreidt zich uit door middel van elektriciteitsdraad
verbonden met het gebruis van de zee
beperkt zich in de oorschelp van de telefoon
comprimeert zichzelf
zoekt onsterfelijkheid
op een CD
wordt een zeewonder
gevangene van het televisie aquarium
hij wordt altijd meer draagbaar
meer compleet
meer hedendaags
hij kan al worden afgesloten
en weer aangezet
luider, stiller
Maar hij ziet je niet
hij luistert niet
hij kent je niet.
Videotheek
Het Romeinse plebs
heeft om brood en spelen gevraagd
de onvolmaaktheid van de spelen
heeft Rome ten val gebracht.
Het plebs van heden
wordt met elektronica overstelpt
Niets brengt hen meer in verrukking
dan de aanblik van andermans brood
***
Honderd dertien miljard
driehonderd vier en negentig miljoen
zeven duizend achthonderd zes en twintig
onzichtbare penceel streepjes
heeft de natuur nodig gehad
om dit landschap te ontwerpen.
De kunstenaar echter
heeft maar drie en dertig duizend
honderd en twaalf penseel streepjes
gebruikt.
En van de tweehonderd vijf en vijftig
bezoekers aan de vernissage
zijn er maar twee
het schilderij niet achteloos voorbij gelopen.
En één van hen
heeft zich enkel over de prijs verbaasd.
drie duizend vijfhonderd roebel
leek hem
overdreven.
Diogenes
Met een lantaarn
ga ik
door het bos:
eik
waar is jouw broer
de hert
door
het dorp:
hond
waar is jouw
vriend
door de stad:
lieden
waar is
de mens.
***
Ziedaar!
Eindelijk zijn wij vrij
Vrij denken
Maar
Geen tijd
Time is Money
Gelaat
In mijn gelaat
heb ik het gelaat verzameld
van al mijn geliefden
Wie zegt me nu
dat ik lelijk zou zijn.
Hoe word je een pinguïn
Je vliegt niet
en je zingt niet,
maar je stapt graag fier
in de massa en in de rij
Hier is de massa
en kijk zowaar
daar ben jij
Allen stappen
zonder lied
en zonder van vliegen te dromen
Wel, je loopt mee?
kijk
je bent al een pinguïn!
Hoe word je een giraf
Keer jouw geweten
binnenste buiten
en trek het over jou als een vel.
zie je de vlekken?
zie je ze niet?
Rek je hals en kijk uit de hoogte,
van bovenaf zie je beter.
zie je de vlekken? zie je ze niet?
Rek je hals nog meer.
en wanneer hij de nodige lengte heeft
bereik je zelf de nodige hoogte,
van waaruit
je datgene ziet,
wat zich verborgen hield voor jou.
Het schaamrood
geeft je de nodige kleur.
Hoe word je een krokodil
Zodra je voelt,
dat iemand van je walgt
als van een pad,
moet je denken aan je werkelijke grandeur,
strek je uit
en ga liggen op je buik
Nu nog
groen uitslaan van woede
en je bek wijd opensperren.
Zodra je ziet,
dat allen beginnen in paniek weg te rennen,
dan kan je erop aan,
het is je gelukt.
Hoe word je een stekelvarken
Vergeet niet,
dat je nog een mens bent,
en bedenk,
hoe vaak je niet
de beest uithing,
hoe vaak de mensen
zich niet als mensen gedroegen,
Stel je voor,
waartoe een mens nog in staat is -
En, zodra
de haren je te berge rijzen,
dan ben je een stekelvarken
en meteen
wil je in het rode boekje.
Hoe word je een mol
Stop jouw talent onder de grond
en doe alsof
je het zoekt
dezelfde kant op stuit je op andermans schatten
maar die zijn niet van jou
je graaft steeds dieper
niemand ziet je –
eindelijk verschijn je opnieuw in het licht
onherroepelijk verblind
en je begint hees te roepen
over jouw
buitengewoon zicht
Hoe word je een mens
Hou op
je huid
duur
te verkopen!
Hou op
de anderen
de huid over de oren
te halen
Laat de anderen
niet op jouw huid zitten.
En herhaal nu zelf:
hou op
je huid
duur
te verkopen!
Hou op
de anderen
de huid over de oren
te halen.
En probeer nu een mens
te worden.
Om te beginnen nog –
probeer zelf
in de huid
van de anderen te kruipen.
Hoe word je jezelf
Je sluit jouw ogen voor allen
overdag doe je alsof
je enkel ’s nachts ziet.
’s Nachts zie je
dat allen slapen
als een roos.
Overdag zeg je
dat allen
op hun eigen manier gelijk hebben.
Nog ’s nachts zie je
dat alle katten kleurloos zijn.
Overdag zeg je
dat alles recht heeft op kleurloosheid.
En in de nacht vertel je sprookjes
alsof je ’s nachts vliegt.
Maar je moet ook jezelf zijn
om hierin te geloven.
Hoe word je jezelf
Je sluit jouw ogen voor allen
overdag doe je alsof
je enkel ’s nachts ziet.
’s Nachts zie je
dat allen slapen
als een roos.
Overdag zeg je
dat allen
op hun eigen manier gelijk hebben.
Nog ’s nachts zie je
dat alle katten kleurloos zijn.
Overdag zeg je
dat alles recht heeft op kleurloosheid.
En in de nacht vertel je sprookjes
alsof je ’s nachts vliegt.
Maar je moet ook jezelf zijn
om hierin te geloven.
Witte stofjas
Geef de dichter een witte stofjas
een camouflage pak:
bij het aanbreken van de kou
is hij een verkenner
gezonden door de warmte van de hoop
naar de tong
van de sneeuwklokjes
Geef de dichter een witte stofjas
hij is verpleger en dokter,
een zeer zeldzaam specialist,
de enige,
die de gebroken
vleugels van de mensen
kan verzorgen.
Veroordeel hem niet
tot een dwangbuis.
Geef de dichter
een witte stofjas
zijn werk vereist
zuiverheid.
Poëzie
Poëzie is
zo natuurlijk
als een venster in huis
Artificieel
zoals het glas in het venster
Toevallig
zoals de wereld achter het venster
Logisch
zoals de wetenschap
Ze duikt op aan de grens
en rijst omhoog
en gaat weer onder.
Vertaling van poëzie
Weerlichten van vliegende vogels
omgerekend in slapend gevlieg van vissen
en omgekeerd
vanuit de oeroude taal van de vissen
naar de moderne syntaxis van vliegende vogels
en zo verder
vanuit de innige taal van de oceaan
naar de verheven taal van de hemel
en omgekeerd
***
De papieren leugen
kleurt geel
mettertijd.
Geweerlopen
knuppels
gevangenistralies
verzengen haar
met hun zwarte schaduw.
Zo verschijnt
uit de donkerste jungles
van de bedachte geschiedenis
bij klaarlichte dag
een papieren tijger –
een kannibaal.
Schreeuwend onrecht
Iemand schreeuwt
om gehoord te worden
tussen het schreeuwen
Sommigen schreeuwen
naar hem
opdat hij zou zwijgen
anderen schreeuwen
omdat ze
niets horen
Hij schreeuwt
uit angst
voor de stilte
Eeuwige glasnost
Ik wil niets zien
ik wil niets horen
ik wil niets zeggen
Ik bijt mij op de lippen
en voel de smaak
van bloed.
Ik open mijn ogen
en zie de kleur
van bloed.
Ik stop mijn oren
en hoor
het geluid van bloed.
Onmogelijk
de bloedbanden te breken
te breken met
de wereld.
Er rest altijd iets
om te zeggen en te horen
te horen en te zeggen
het woord
in het bloed
van iedereen.
Les aardrijkskunde
Zeg aan degene die zwijgt
waar de aarde grenst aan de herinnering
een beperkte leerling
kan niet leven zonder aanwijzingen.
Toon hem de verbindingsweg
tussen de uithoeken
en het Beloofde Land.
En voor wonderland:
hoeveel rivieren van zweet en bloed
vloeien naar de zee van heerlijkheid
met hoevelen zijn ze,
de gewapende krachten
van het hiernamaals?
Fluister in: wij
zijn bereid
om na ons enkel
witte vlekken na te laten
Zeg luid voor: wij
moeten in onszelf
de polen van Goedheid en Hoop
openstellen.
Zeg in koor: de aarde
heeft de vorm van een luchtballon
en wordt gedreven
door ons woord van eer.
Tekenles – 1
Voor hij stierf
vroeg Poesjkin
braambessen
Teken
een braambes.
Teken
de verboden vrucht
voordien was er
onsterfelijkheid.
Teken
de twistappel
voordien was er
geen oorlog.
Teken
de onontbeerlijke
vruchten van de verlichting
waarvan er nog steeds niet
voldoende zijn.
Maar wanneer dit alles getekend is
zullen wij
ons echte leven
leven
en enkel nog
een natuurlijke dood
sterven.
Tekenles (2)
Het kind kan
de zee
niet tekenen
Het kind kan
de aarde
niet tekenen.
voor hem komen de meridianen niet samen
voor hem kruisen de breedtecirkels niet
hij kan de afstanden
niet inschatten
hij ziet de grenzen niet.
Hij laat de aardbol los
in de vrije lucht
vanuit een netwerk
van coördinaten.
Hij gelooft
dat de bergen niet hoger
moeten zijn
dan de hoop.
Dat de zee niet dieper
moet zijn
dan de diepste pijn.
Dat het geluk
de aarde niet
moet overschrijden.
Dat de aarde
niet groter moet zijn
dan het hart van een kind.
Grammatica van de dag
Gewichtige substantieven van de dag
dienst
zorg
hoop
Vluchtige bijwoorden van de avond
stil
ongerust
moe
Wederkerende werkwoorden van de nacht
zich ontmoeten
zich verlaten
zich vergeten
Heldere voorzetsels van de morgen
voor zonsopgang
van harte
vanaf het begin
Nooit zal de hemel
weerkaatsen
in een bord soep.
De man met het mes
maakt zich geen zorgen
over welke ideeën rijpen
in het hoofdje van de ui.
Tranen
hebben hier niets mee te maken.
Politicus
Een belangrijk man,
om de schade te beperken
zou het minder schadelijk zijn,
zou het beter zijn, als hij
Langlaufer bleef.
Lied van Odysseus
Wanneer mijn schip aanmeert,
Zal een lied met mij de oever bereiken,
Het werd voordien enkel door de zee gehoord,
Waar het met de lokroep van de sirene heeft gewedijverd.
Het bevat enkel zachte klinkers,
Die zo klinken in een bleke vertaling,
Uit de taal van het zwerven naar de taal van het aanmeren:
Ik hou van jou met de schorre schreeuw van zeemeeuwen
Met het krijsen van de arenden, die vliegen naar de geur van de lever van Prometheus,
Met het duizend jaar zwijgen van de zeeschilpad,
Met het gepiep van de potvis, die een huilebak wil zijn,
Met de pantomime, uitgevoerd door de tentakels van de octopus,
Voor wie alle zeewier overeind gaat staan.
Ik hou van jou met heel mijn lichaam dat uit de zee komt,
Met alle rivieren, zijrivieren van de Amazone en de Mississipi,
Met alle woestijnen, die zich inbeelden de zee te zijn,
Je hoort, hoe hun zand blijft kleven aan mijn droge keel
Ik hou van jou met heel mijn hart, longen en langgerekte hersenen,
Ik hou van jou met de aardkorst en de sterrenhemel,
Met de val van de watervallen en de vervoeging van de werkwoorden.
Ik hou van jou met de inval van de Hunnen in Europa,
De honderdjarige oorlog en het tataar-mongoolse juk,
De opstand van Sparta en de grote volksverhuizing,
De Alexander zuil en de toren van Pisa,
De spoed waarmee de golfstroom de Noordpool opwarmt.
Ik hou van jou met de letter van de wet van de zwaartekracht
En de veroordeling tot de doodstraf
Tot de doodstraf doorheen de eeuwige val
In jouw bodemloze Bermuda driehoek.
Lied van de wolf
Ik ben een wolf wolf
Ik ben een winterse nacht wolf wolf
Met mijn sporen volg ik de adem van de sneeuw
Ik ben de baas van het geknerp van vreemde knoken
Met m’n adem verwarm ik voor u de bevroren sterren
Op uw venster ramen
Terwijl u insliep
Bracht ik u in de hemel bij de volle maan
Wanneer u nog niet naar de hemel kon kijken
Ik leerde u bang te zijn voor de nachtelijke bomen
En ik bezweer u met het gevaarlijke spel met de zelfgemaakte schaduw
En ik heb u ingefluisterd dat u in de kudde moet verzamelen
Ik ben een wolf wolf
Ik ben een winterse nacht wolf
Ik ontloop u in uw zo winterse sprookjes
Lied van de tijger
Ik ben een tijger
Ik ben de donder van de taiga en de bliksem van de jungle
Eens toen er nog veel vuur was
En nog heel weinig water
Ontkwam ik levend uit het vuur
En begon het lover rondom mij te groeien
Zodat het weerkaatste in mijn groene ogen
Maar u zou me beter niet met een blik ontmoeten
Want mijn blik verstart rond het snijvlak van mijn tanden
En volg mijn sporen niet
Want ik zal u altijd volgen
En ik veracht de mens
Want hij is alleen maar het baasje van de huiskat.
De beer weent
Daar zet mijn linkerpoot een stap vooruit
daar zet mijn rechterpoot een stap vooruit
daar zet mijn linkerpoot een stap achteruit
daar zet mijn rechterpoot een stap achteruit
zo doe ik alsof ik vooruit ga
zo doe ik alsof ik achteruit ga
u zou wel eens gezegd hebben dat het de poten zijn
ik zou wel eens gezegd hebben dat het de handen zijn
ik spreid mijn armen in de lucht
en dan weer omlaag
ik doe de wind opwervelen
ik stop de wind
onder mijn poten
de klamme aarde kleeft onder mijn voeten
maar ontsnapt niet van onder mijn voeten
Geschiedenis van de post
300 jaar lang
hebben de Russen beweerd
dat de Mongolen hen hebben onderdrukt
maar het bleek
dat zij gewoon
de post hebben meegebracht.
300 jaar lang
hebben ze in Rusland brieven ontvangen
en daarom moest Moskou
meer dan eens worden in brand gestoken
om het te bevrijden van de duisternis
van ongelezen brieven.
Tenslotte trok Ivan de Verschrikkelijke
naar het oosten
en veroverde Kazan, maar begon
brieven te sturen naar het westen
naar de ontsnapte prins Koerbski.
En die verschrikkelijke brieven
werden door Peter de Grote beantwoord
vanuit Holland, over de zee.
en daarna bracht Jekatarina, ook de Grote,
het contact op gang met de besten uit de wereld
Mijnheer Voltaire, en ook Napoleon,
de echte Bonaparte, die met opeenvolgende branden
van Moskou de introductie heeft bevorderd
van de elegante franse en tevens
epistolaire stijl van de edelen, opdat
het gewone volk niet te vroeg
in verwarring werd gebracht
door vrijheid, gelijkheid en broederschap.
En vanaf de verbetering van de levering van de post
stuurden de Dekabristen hun brieven
over de hervorming van Rusland
reeds vanuit Siberië, om
in London Herzen wakker te schudden.
En ze kregen het antwoord
van Vladimir Illitsj zelf, met zijn
vooruitziende Mongoolse blik
uit Genève, uit Zurich.
En zo voltrok zich
de Oktober revolutie
als een onvermijdelijk gevolg
van de Mongoolse post
als een oosters antwoord
en uitdaging aan het westen.
Welk antwoord brengt ons
in de volgende 300 jaar
de elektronische post
uit het westen?
Alternatieve geschiedenis
Dit is hoe het vroeger was:
DzingisKan zou Alexander hebben overwonnen
of Tamerlane Napoleon
of Napoleon Tamerlane
of Attila Caesar
of nog erger dan dit
veertig duizend Napoleons
tegen honderd duizend Tamerlanes
of een miljoen Peters
tegen een miljoen Alexanders
en allen daarbij gelijk gewapend
of hoe dan ook niet gelijk gewapend
en hoe dan ook zes miljard
of laat het zelfs reeds zeven miljard zijn
tegen
acht of tien miljard
Optimistische aardrijkskunde
Noord Amerika bezwijkt
voorlopig nog niet
voor het Zuiden.
Voor-Azië
heeft Klein- en Midden-Azië
nog niet verdrukt.
Europa heeft de wapens nog niet gericht
doorheen de Middellandse zee
op het vrije Afrika.
Afrika heeft
de Sahara nog niet ingenomen.
Het is de ijsbergen van
Antarctica nog niet gelukt
samen te vloeien met de
ijs schotsen van Groenland.
De wereldomvattende gravitatiewet
overtreft nog niet
alle andere
bewapende krachten.
De politieke kaart van de wereld
wordt nog niet verpletterd
door de fysische kaart.
Meer in de bergen
De tektonische breuk
Opeens opende zich de kloof voor de blik
Maar het zuiverste water vulde alles
(water in de diepte – en de diepte in het water)
De hemel weerspiegelt zich niet in haar
Misschien in de hoop de sterren te ontwijken
Of misschien om hier de sterren op te pikken
Een alleen maar zwemmende vrouw volstaat niet
Hoewel zij voldoende koud zou zijn
Misschien zou ze het uitschreeuwen van de kilte
Misschien zou ze bang zijn van de diepte
Zo vreselijk als zou blijken
In de bodemloze diepte van mijn herinnering
Waar er reeds zoveel water is weggestroomd
En ze is daar alleen
Hopeloos vergeten door mij
Hoewel precies omwille van haar
De hemel zich daar weerkaatst
Het wilde westen
Daar in de verte
alles is daar Europa
waar de Serviërs in de verte zingen
waar de Engelsen naar Amerika varen
waar de Fransen in koor elke dag de Bastille behoeden
waar de Spanjaarden dansen en zich wreken op de ontvreemding van Europa
waar de Duitsers snel bewegen en de gezondheid achterna lopen
waar de Zwitsers in alle kaas gaatjes maken
waar de Nederlanders vol hoop wachten op het bezoek van Don Quichotte
waar de Zweden op bezoek gaan bij de Denen
waar de Italianen springen op één been
waar de Polen nog niet verdwenen zijn
waar de Turken hun Byzantium voorzichtig weer opbouwen
waar de Russen niet kunnen beslissen
waar ze willen zijn
in dit Europa.
Dieper in het bos
Het galmend bos zit omkneld
met boomstammen, wolken en grassen.
Het is vol vreemde gebeurtenissen
en doet alsof het onherbergzaam is.
Daar predikt de wind
dat er in het bos een genie opgesloten zit:
tussenwerpsels van beukenhout,
voornaamwoorden van dennenhout.
Daar is ’s nachts, versmolten in de schaduw
een vruchtbeginsel klaar voor explosie,
de gewassen reiken tot aan de sterren
en wenen met brandende schors.
’s Morgens komt plots de nevel
en, om niet te verdwalen
beginnen de met dauw gewassen vogels
signalen te geven in de nevel.
En de zon stort zich op de stengels
en volgt de lokroep van de vogels
schommelend in de soepele lucht
en hoe benijden de boomnaalden het loof!
O opflakkering van herfst afgunst!
vermoeide dennenappels
slepen zich voort
in een omhelzing met het gras.
In een vreemde stad
Als ze een straat naar mij zouden noemen
Had ik daar niets op tegen
Als hij maar mijn gewoonten had
Om ’s avonds laat in de steegjes te slenteren
Maar het zou me wel storen
Als er in deze straat
Doven zouden
Wonen.
Als ze een man naar mij zouden noemen
Had ik daar niets op tegen
Als in hem maar mijn hoop leefde
Om in elke ontmoeting een vriend te herkennen
Maar het zou me wel storen
Als de man
Een hond had.
Als ze een hond naar mij zouden noemen
Had ik daar niets op tegen
Als de hond maar mijn ogen had
Waar mensen en steegjes elkaar ontmoeten
Maar het zou me wel storen
Als de hond
Een baas had
Chinees motief
Ik pas niet
in het kader
van onbewogen
landschappen
de wind
waait vanaf de bergen
ik zink
in zeeën en rivieren
ik grijp de kwast
en verdwijn
in de lucht
Gouden herfst
Te veel woorden
zijn verspild
in de wind
zo doordringend is de wind.
Te vaak
liepen wij met het hoofd
in de wolken
zo mistig is de lucht.
Veel te heet
wordt het velen
onder de voeten
zo beginnen de bladeren te gloeien.
Te veel water
is sindsdien weggevloeid.
zoals wij geen gemeenschappelijke taal vinden
zo ook wil het water
dichtvriezen.
Hoeveel talent nog
moet onder de steeds koeler wordende grond
worden gestopt –
zodat opnieuw
de lente begint?
Sneeuw
De sneeuw valt op de grond zodat niemand denkt dat
de lucht onstoffelijk is,
zodat niemand denkt dat de wind
de sneeuw overstijgt
dat de aarde even verblindend is als de lucht
en zelfs meer verblindend
maar vooral in de maneschijn
wanneer het duidelijk is
dat onze aarde
een edelsteen is
die glinstert
op de wimpers van iedereen.
De sneeuw bestrooit de wegen
zodat wij achterblijven
met de duisternis met wie wij zijn.
De sneeuw smelt op onze ogen
zodat we niet vergeten
dat al het bekoorlijke voorbijgaand is.
De sneeuw ligt op de velden
van de ongelezen boeken.
***
De kinderen groeiden op
met wapens in plaats van handen
kinderwagens lijken op tanken
ouders brengen de kinderen in de frisse lucht
zuigelingen schieten dan
op toevallige passanten.
De middelen van de massa communicatie
bieden hen die levenslustig zijn talk shows over het thema –
hoe het vroeger uitdraaide
munitie bij de kinderen
of toevallige voorbijgangers
maar de kinderen groeien op
en er zijn minder toevalligheden
***
Op een grauwe dag
zag ik tussen de wolken
een merkwaardig blauwe
flard van de hemel –
wat een dispersie van de wereld!
spectrale analyze!
o mijn fijngevoelig netvlies!
o kolven, verantwoordelijk
voor de waarneming van de kleuren
o nog niet verschoten
kristal van mijn ogen!
o oog zenuw!
o grijze materie!
o teder stuk van de hersenzenuw
zalig in zichzelf omvattend
flard van de blauwe hemel!
o heerlijke overtuiging
van de mogelijkheid om
dit alles
uit te drukken met woorden
***
Plots
schrik je hevig – je weet niet waar
je blik op te richten. Hij zakt weg
in een of ander klam wordende
uithoek van de wereld, en er is
niemand om hem te redden. Hij valt uit
een venster, en er is niemand
om hem op te rapen. Hij zakt weg
in zo een nietszeggende blik
en er is niets om vast te grijpen, ofschoon
hij bij de scherven van de regenboog
in de iris zit. Hij glijdt
onder de voering
van uw kleren, en wil verder rollen,
als hij maar niet in het gezicht
moet kijken –
anders kan hij te pletter slaan
o woord – dat is
hoe u kijkt naar mij….
***
Uit de verte ergens vandaan –
het toneelspel van de wereld – volksverhuizing
dusdanig groots
dat de hemel met de engelen
de inval van de barbaren verblindt –
welgeteld de uitwaseming van het zwarte gat
tijdperk van verlichting –
onthoofding
met een lichtstraal –
hoe verder in de geschiedenis
hoe duidelijker
de bijziendheid van de sterren.
Het mag niet
je mag niet op de wolken lopen
je zou natte voeten krijgen
je mag niet door de lucht vliegen
de vogels zouden je omsluiten
je mag niet naakt de straat op komen
onbekenden zouden je lastig vallen
je mag je gelaat niet met de handen bedekken
bekenden zouden je niet herkennen
je mag niet je mag niet je mag niet
De laatste dag
De derde dag
keerde de duif terug
naar de ark van Noach
met een bom in de bek.
Er is nog geen land
maar er is reeds lucht.
Echo
De sterren glinsteren als het geluid van brokjes van een vallend
kristallen glas
Wie zal het glanzende stof z’n oorspronkelijke vorm terugbezorgen?
Waar verstrakt de echo van het vallen?
Dwaalt hij in ons oud bloed in een glas wijn?
***
O de levendige levendige levendige
Ze kennen de zon van de afwezigheid
de nachten enkel van de droom
Ze kennen de waarheid van horen
en de leugen is maar een vermaak
Wat in dit leven stoort –
is de reuk van de ontbinding
van die stralende toekomst
waarin we allen
nog zullen leven.
Goede relatie
Wij gedragen ons goed jegens de kinderen
de gehandicapten
we maken plaats voor hen
aangezien we hen zien
als ons verleden en onze toekomst
We kunnen ons niet voorstellen
dat men een dwaas durft te beledigen
die reeds door de natuur werd beledigd
omdat we onszelf goed kunnen indenken
in zijn plaats.
Maar wij zijn het niet
die de verstandige
verstandig maakten
hoe kunnen we onszelf voorstellen
in zijn plaats?
wie staat er zijn
plaats af
aan hem?
Wie heeft er de moed
om geen stommiteit te begaan
en niet te denken –
dat de verstandige
niet te verstandig is?
Het ontstaan van de mens
Wanneer enkele apen
Afzakten uit de bomen en overeind gingen staan
Bedachten ze zich over de noodzaak
Om te proberen mensen te worden
Sommigen bleven bengelen in de takken
we zijn geen dwazen –
maakten ze tekenen met de benen
Zij die uit de bomen kwamen
Kregen de idee over de noodzaak
Nog verder te gaan
Rond te kijken in het open veld
Het hoofd nog hoger op te tillen
Elkaar nader te bekijken
En tot nieuwe ideeën te komen
Zij die bengelden in de takken
Deden hen die uit de bomen kwamen schrikken
Toonden dat ze hen van boven uit konden zien
“wie uit de bomen kwam
Die verloor zijn verstand
En wij willen niets te maken hebben met de dwazen”
Zij die uit de bomen kwamen
Zwaaiden met de handen ten afscheid
Wie de dwazen vreest –
Komt niet meer uit het bos!
Uitnodiging
U wordt uitgenodigd
op de onthulling van het standbeeld
voor de onbekende
lafbek.
Het standbeeld is bescheiden: een kale
sokkel. De lafbek zelf
kan zich gerust wegschuilen
tussen de genodigden,
zonder gevaar
te worden ontdekt.
U zal veel onbekende verhalen horen:
aangezien het niet bekend is,
waarvoor de lafbek bang was,
ze zullen enkel spreken
over de onbekende.
In de toespraken zal worden benadrukt,
dat dank zij de lafhartigheid
van de onbekende
er helemaal geen reden is
om het bekende
te vrezen.
U wordt uitgenodigd op de onthulling
van het standbeeld
voor de onbekende
lafbek.
Probeer maar
niet te komen!
***
Wat zal er van deze steen worden
een graf
een piëdestal ?
een projectiel?
Het meest edele zou zijn
leren vuur maken
of een molensteen worden
bloem malen
voor de goede mensen
Zonder liefde
is dit voor hem niet weggelegd.
om goede dingen te maken
moeten zelfs de stenen
met z’n tweeën
zijn
Standbeeld voor de onbekende malloot
Het is bekend
dat velen van ons
een monument oprichten
voor de onbekende
malloot.
Het is bekend
dat de malloot
enkel bij leven
een monument verdient.
Immers in de plaats
van de reeds bekende malloot
komt een onbekende
en hij ondervindt geen schade
door de herinnering aan de reeds bekende.
Immers de bekende malloot
werpt enkel een schaduw
op dat klare en echte
waar velen onder ons
een standbeeld aan het oprichten zijn
voor de onbekende
malloot.
***
Als je voorbijloopt
ligt er iets op je schouders
vogels, vlinders, sterren, gewicht
wie dichtbij is
kan het aanraken met de vlakke hand
wie werd achtergelaten
kan het zien met zijn blik
wie vergeten werd
kan het met zijn oren
horen van hen
die aan jou
voorbijgaan.
Telescoop van de tijd
Uit de diepe
met zon bedekte grassen
kan je vanuit de aarde
zelfs al de aarde zien
in de zuivere hemel
en je wil bij dag de sterren zien
Als uit de diepe ouderdom
kindertijd
zo hoog!