Шэра-жоўты бераг Ангары
Вунь святлом ад сонца асвяціўся,
Водгуллем і бераг той заліўся –
Ад пары і да пары.
Дакранаецца прамень да веж,
Свецяцца вось вокна залатыя,
Сталі хаты нібы маладыя.
Скаланулісь хвалі – больш і менш.
Зорка па-над шэрым, і халодным
Горадам выходзіць з-за гары.
Новы бок свой сёння, як заўжды
Грэе куля волатам прыродным.
2002-2009