Родны мой горад, блакітнае неба,
Лес і азеры, кветкі, палі –
Гэта ўсе, што для шчасця мне трэба,
І не жадаю я іншай зямлі!
Калі так падумаць – усе, што мы маем –
Усе гэта рэчы, душы там няма.
Ды толькі Радзіму мы ў сэрцы хаваем,
Яе мы кахаем, як маці, дарма.
Згубіць ўсе магчыма:
Бацькоў, хату, працу, сям'ю і сяброў.
Але назаўседы з табою Радзіма!
Яна твая маці, яна – твоя кроў!