Опус 64, 2

Марина Планутене
               Тане Соковой

Гордячка,
Панна,
Голубая кровь.
Я плакала.
Ты уронила руки,
Но звук еще ступал
Шажками легкими
По краю бездны.
И падал вверх,
В разреженную синь,
Домой, к Мицкевичу
И Фредерику.