юность

Л-И-С
ее юность,
накладывает
на мою тоску
и грусть,
отпечаток,
и пусть
она наивна
и юна,
и плачет
откровенно,
она мне нужна,
и верно
будет
только
нежностью
к ней,
она так
бывает посмотрит
что сердце на куски
и молчит,
что-то думает-
глазами
зажимает
меня в тиски,
и прижимается
так честно,
и места
себе не нахожу,
когда рядом,
когда рук моих
касается
своим взглядом.
и хочется
только
с теплом,
а потом,
а что будет
потом?
пожимаю плечами.

ее глаза
ровного зеленного
цвета,
в которых
отражаюсь
я – весна,
начало этого
лета –
и прогулки
ночами.