Ucze sie ciebie, czlowieku
Powoli sie ucze, powoli
Od tego uczenia trudnego
Raduje sie serce i boli.
O swicie nadzieja zakwita
Pod wiecz;r niczemu nie wierzy
Czy watpi, czy ufa - jednako -
Do ciebie, czlowieku nalezy
Ucze sie ciebie i ucze
I wciaz cie jeszcze nie umiem -
Ale twe ranne wesele,
Twa troske wieczorna rozumiem.
Учусь тебе, человече, –
Медленно, шаг за шагом.
От этой науки вечной
Сердцу боль и награда.
Утром надеждой вспыхнув,
Ночью утратив веру,
Чаять иль усомниться –
Твои и выбор, и мера.
И не щадя усилий
Учусь тебе что есть мочи,
Чтоб все-таки мне открылись
Свет утра и горечь ночи.