ДЗІВАК
Дзівак танцуе на канаце.
Глядзі ўвесь свет, які дзівак!
Бы рыцар на жыццёвай варце,
Не чараўнік і не мастак.
Якая смеласць і адчайнасць –
Лятаць без крылаў над зямлёй.
Якая слепасць, нават марнасць –
Сябе стаўляць на кон. А ёй?
Ці не пляваць, што дурань дзіўны
Рукамі ловіць увесь сусвет.
Натоўп людзей, а ён адзіны
Нябёсам шле ад нас прывет.
Жыццё і смерць – марнеюць сілы...
Падскок і крок, і піруэт…
Сарваўся ўніз анёл бяскрылы,
Згарэў як зорка, як паэт.
А сэрца, сэрца яшчэ б’ецца
І птушкай рвецца ўдалячынь.
Маўчаць усе, а ён смяецца,
Глядзіць ўвысь і зноў ляціць.
Непадуладнае жаданне,
Як мары чыстай пачуццё…
Каму, Дзівак, тваё прызнанне,
Любоў і неба адкрыццё?