Сучаснасць нас зусім не вабіць
Мы к продкам тягнемся с прадвек
Сярод курганаў зоркі зяють
Сваем нашчадкам дорать свет
І я ў тутейшым крае ўдаўся
Я Полатчыны родны сын
Тут наш Рубон на хвалях узняўся
Вакол абшар і лесу тын
Так з веку ў век не знаўшы часу
Мой край жыве, бяжыць, тячэ
І думкі мкнуца у свет адразу
Ды ўсё на ў кол цвяте, цвяте…