Wislawa Szymborska - Oboje sa przekonani

Роман Железный
Wislawa Szymborska
[OBOJE SA PRZEKONANI]

Oboje sa przekonani,
ze polaczylo ich uczucie nagle.
Piekna jest taka pewnosc,
ale niepewnosc piekniejsza.

Sadza, ze skoro nie znali sie wczesniej,
nic miedzy nimi nigdy sie nie dzialo.
A co na to ulice, schody, korytarze,
na ktorych mogli sie od dawna mijac?
Chcialabym ich zapytac,
czy nie pamietaja – moze w drzwiach obrotowych
kiedys twarza w twarz?
jakiess "przepraszam" w scisku?
glos "pomylka" w sluchawce?
– ale znam ich odpowiedz.
Nie, nie pamietaja.

Bardzo by ich zdziwilo,
ze od dluzszego juz czasu
bawil sie nimi przypadek.

Jeszcze nie calkiem gotow
zamienic sie dla nich w los,
zblizal ich i oddalal,
zabiegal im droge
i tlumiac chichot
odskakiwal w bok.

Byly znaki, sygnaly,
coz z tego, ze nieczytelne.
Moze trzy lata temu
albo w zeszly wtorek
pewien listek przefrunal
z ramienia na ramie?
Bylo cos zgubionego i podniesionego.
Kto wie, czy juz nie pilka
w zaroslach dziecinstwa?

Byly klamki i dzwonki,
na ktorych zawczasu
dotyk kladl sie na dotyk.
Walizki obok siebie w przechowalni.
Byl moze pewnej nocy jednakowy sen,
natychmiast po zbudzeniu zamazany.

Kazdy przeciez poczatek
to tylko ciag dalszy,
a ksiega zdarzen
zawsze otwarta w polowie.

***

Вислава Шимборская
[С ПЕРВОГО ВЗГЛЯДА?]

Твёрдо уверены оба,
что свело их внезапное чувство.
Уверенность эта прекрасна,
но сомнение – много прекрасней.

Веруют они свято, что не встречались раньше
и ничего между ними произойти не могло.
А как же насчёт улиц, лестниц и коридоров,
где вполне могли они разминуться?
Спрошу я – а ну как вспомнят –
может, в дверях столкнулись
когда-нибудь носом к носу?
Прозвучало в толпе "извините"?
"Ой, ошибся" по телефону?
– но я знаю ответ их:
"Нет, вряд ли".

Вот бы они удивились,
узнав, что достаточно долго
игру с ними вёл случай.

Ещё не совсем готовый
стать для обоих судьбою,
сближал он и отдалял их,
перебегал им дорогу
и, скрывая улыбку,
в сторону отходил.

Да, были некие знаки –
невнятные. Что в них такого?
Может, три года назад
или на прошлой неделе
перелетел какой-то
листик с плеча на плечо?
Где-то и что-то терялось – но находилось тут же.
Как знать, не мячик ли часом
в зарослях детства густых?

Засовы были и двери –
прикосновения к ним
одно на  другое ложились.
В камере хранения чемоданы стояли рядом.
Или однажды ночью был одинаковый сон,
утром внезапно забытый.

Ибо в каждом начале
содержится продолжение,
а случайностей книга
всегда только лишь приоткрыта.

(Перевод: Киев, 31 декабря 2011.)