Я кахаю цябе ўсiм сэрцам, душой…
Я кахаю так, як нiколi нiкога.
Назаўсёды згубiўшы свой сон i спакой,
За цябе я падзякую Богу.
I за нашу сустрэчу, i за вочы твае.
За ўсмешку, што свецiць, як сонца.
Аб табе, аб адным усе думкi мае.
Ты – як зорка, што ззяе бясконца.
Увесь час я з табою сустрэцца хачу,
Каб на вушка цiхонька сказаць,
Што кахаю цябе, без цябе не змагу…
Толькi мне застаецца адно – сумаваць…