У ціхі дом мой завітваюць сны,
толькі сны.
І ніводнай душы не патрэбна мая адзінота.
... а пра дзень той адзіны цудоўны
я мару употай,
дзе былі бы такія бязглузда-шчаслівыя мы.
Толькі душы зліліся б.
Урачыста, рука ў руцэ,
Мы ўздоўж сіняй ракі,
у якой патанаюць аблокі,
Пойдзем, не, пабяжым, паляцім
усё хутчэй і хутчэй
Так шчасліва....
да першых раскрэсаў дарогі.