Вислава Шимборска. Сны

Глеб Ходорковский
            Вислава Шимборска.

                СНЫ.

     Вопреки наукам, вопреки геологии,   
     смеясь над их магнетизмом.картами и расчётами,
     сон за долю секунды
     громоздит перед нами горы, сплошь из камня -
     как наяву.

     А раз уж горы, то и долины, равнины
     с полной инфраструктурой

     Без инженеров, прорабов, рабочих,
     без экскаваторов и бульдозеров, без стройматерьяла,
     вмиг - автострады,, неожиданно - мосты,
     вдруг возникшие города, заселённые густо.
   
     Без режиссёров с рупором и операторов -
     тОлпы, которые чётко знают, чем нас поразить
     и в какую минуту исчезнуть.

     Без архитекторов, поднаторевших в своём деле,
     без каменщиков, бетонщиков и столярОв -
     вдруг на дорожке домик, словно игрушка,
     а в нём - огромные залы с эхом наших шагов,
     и стены из твёрдого воздуха.

     Не только широкий размах, но и ясная точность:
     подробно - часы, и целиком - муха,   
     скатерть на столе, вышитая цветами,
     надкушенное яблочко со следами зубов.

     А мы - чего не умеют и фокусники цирковые,
     гипнотизёры, маги и чудотворцы -
     без крыльев летать умеем,
     в тёмных туннелях светим себе глазами,
     на языках незнакомых ораторствуем красноречиво
     и не с кем-нибудь, а с мертвецами.

     И к тому же, вопреки собственной воле,
     своему вкусу и выбору сердца,
     тонем с головой в похотливой жажде
     к ... -
     пока не зазвонит будильник.

     Ну и что на всё на это - авторы сонников,
     толкователи фрейдовских символов и гаданий,
     врачи-психоаналитики с козетками,
     если что-то не сходится,
     то случайно,
     и лишь потому, что  в сновидениях,
     в их сияньи и тЕнях
     в их недосказанностях, многоречье,
     в их туманностях и проговорках ,
     может мелькнуть (случиться?)
     осязаемый смысл.
    


                *   *   *

    

            Wislawa Szymborska
               
                SNY

Wbrew wiedzy i naukom geologow,
kpiac sobie z ich magnesow, wykresow i map –
sen w ulamku sekundy
pietrzy przed nami gory tak bardzo kamienne,
jakby staly na jawie.

A skoro gory, to i doliny, rowniny
z pelna infrastruktura.

Bez inzynierow, majstrow, robotnikow,
bez koparek, spycharek, dostawy budulca –
gwaltowne autostrady, nagle mosty,
natychmiastowe miasta zaludnione gesto.

Bez rezyserow z tuba i operatorow –
tlumy dobrze wiedzace, kiedy nas przerazic
i w jakiej chwili zniknac.

Bez bieglych w swoim fachu architektow,
bez ciesli, bez murarzy, betoniarzy –
na sciezce raptem domek jak zabawka,
a w nim ogromne sale z echem naszych krokow
i sciany wykonane z twardego powietrza.

Nie tylko rozmach ale i dokladnosc –
poszczegolny zegarek, calkowita mucha,
na stole obrus haftowany w kwiaty,
nadgryzione jabluszko ze sladami zebow.

A my – czego nie moga cyrkowi sztukmistrze,
magowie, cudotworcy i hipnotyzerzy –
nieupierzeni potrafimy fruwac,
w czarnych tunelach swiecimy sobie oczami,
rozmawiamy ze swada w nieznanym jezyku
i to nie z byle kim, bo z umarlymi.

A na dodatek, wbrew wlasnej wolnosci,
wyborom serca i upodobaniom,
zatracamy sie
w milosnym pozadaniu do –
zanim zadzwoni budzik.

Co na to wszystko autorzy sennikow,
badacze onirycznych symboli i wrozb,
lekarze z kozetkami do psychoanaliz –
jesli cos im sie zgadza,
to tylko przypadkiem
i z tej tylko przyczyny,
ze w naszych snieniach,
w ich cieniach i lsnieniach,
w ich zatrzesieniach, niedoprzewidzeniach,
w ich odniechceniach i rozprzestrzenieniach
czasem nawet uchwytny sens
trafic sie moze.

(Krakow, 2009.)