Прайшоў па лесе чалавек. Палкай выдзіраў мох, расхінаў кусты, заглядваў туды, хмурыўся і ішоў далей. У цэлафанавым мяшэчку ляжалі ўсяго некалькі сыраежак. Мужчына злаваўся, мармытаў, збіваў палкай прыгожыя мухаморы…
Хутка з’явiўся другi грыбнiк. Ён штосьці сабе напяваў, прысядаў каля кустоў, асцярожна рассоўваў iх лапкі, беражліва прыпадымаў мох. З жалеем глядзеў на збітыя мухаморы.
З асабiстай пяштотай цiхi паляўніцы падразаў карэнні грыбоў, якія, здавалася, самі беглі яму насустрач – у кошыку ляжалі загарэлыя шапачкі баравікоў, чырвонагаловыя падасінавікі, цёмна-карычневыя маслякі, сонечныя лісічкі...
Мабыць, i прырода адчувае дабро i зло.
фото из интернета
АВТОРСКИЙ ПЕРЕВОД
ГРИБНИКИ
Прошел по лесу человек. Палкой выдирал мох, распахивали кусты, заглядывал туда, хмурился и шел дальше. В целлофановом мешочке лежали всего несколько сыроежек. Мужчина злился, бормотал, избивал палкой красивые мухоморы ...
Скоро появился второй грибник. Он что-то себе напевал, приседал около кустов, осторожно раздвигал их лапки, бережно касался пальцами мох. С жалостью смотрел на избитые мухоморы.
С особой теплотой тихий охотник подрезал корни грибов, которые, казалось, сами бежали ему навстречу - в корзине лежали загорелые шапочки белых боровиков, красноголовые подосиновики, темно-коричневые маслята, солнечные лисички...
Видимо, и природа чувствует добро и зло.