Wislawa Szymborska - 10 Uprzejmosc niewidomych

Роман Железный
Wislawa Szymborska
UPRZEJMOSC NIEWIDOMYCH

Poeta czyta wiersze niewidomym.
Nie przewidywal, ze to takie trudne.
Drzy mu g;os.
Drza mu rece.

Czuje, ze kazde zdanie
wystawione jest tutaj na probe ciemnosci.
Bedzie musialo radzic sobie samo,
bez swiatel i kolorow.

Niebezpieczna przygoda
dla gwiazd w jego wierszach,
zorzy, teczy, oblokow, neonow, ksiezyca,
dla ryby do tej pory tak srebrnej pod woda
i jastrzebia tak cicho, wysoko na niebie.

Czyta –  bo juz za pozno nie czytac –
o chlopcu w kurtce zoltej na lace zielonej,
o dajacych sie zliczyc czerwonych dachach w dolinie,
o ruchliwych numerach na koszulkach graczy
i nagiej nieznajomej w uchylonych drzwiach.

Chcialby przemilczec – choc to niemozliwe –
tych wszystkich swietych na stropie katedry,
ten pozegnalny gest z okna wagonu,
to szkielko mikroskopu i promyk w pierscieniu
i ekrany i lustra i album z twarzami.

Ale wielka jest uprzejmosc niewidomych,
wielka wyrozumialosc i wspanialomyslnosc.
Sluchaja, usmiechaja sie i klaszcza.

Ktos z nich nawet podchodzi
z ksiazka otwarta na opak
proszac o niewidzialny dla siebie autograf.

***

Вислава Шимборская
ТАКТИЧНОСТЬ НЕЗРЯЧИХ

Поэт читает стихи незрячим.
Не предполагал он, что это настолько сложно.
Дрожит его голос.
Дрожат его руки.

Чувствует он, что испытанию тьмой
здесь будет подвергнута каждая фраза
и выпутываться каждой придётся самой,
вне света и цвета.

Рискованное предприятие
для звёзд из его стихов,
зарниц, радуг и облаков, сияний и лун,
для рыб, которые до сих пор под водой серебрились
и ястреба, что так тихо парит высоко в небесах.

Читает – ибо уже упущен момент не читать –
о парне в жёлтой куртке на зелёном лугу,
о том, как не счесть красных крыш черепичных в долине,
о том, как по полю носятся номера на футболках
и о голой незнакомке, застывшей в дверях приоткрытых.

И хотел бы смолчать – но не может –
обо всех этих святых на сводах собора,
о прощальном взмахе руки из окна вагона,
о стёклышке микроскопа и игре света на камешке перстня,
об экранах и зеркалах, и портретных альбомах.

Но незрячие тактичны весьма,
терпимы они и деликатны.
Слушают, улыбаются и аплодируют.

Кто-то из них даже подходит
с вверх ногами раскрытой книгой,
чтобы невидимый взять для себя автограф.


(Перевод: Киев, 21 мая 2012.)