Колькі часу мінула з тых пор, як загінуў мой дзед...
Мне бабуля казала, што шчырым і добрым ён быў.
Лесніком яго помняць, пакінуў глыбокі свой след
У тутэйшых садах сярод яблынь, парэчак і сліў.
Ён у лесе парадак любіў і заўсёды яго шанаваў,
Сябраваў з жыхарамі дубраў і сасновых бароў.
Грыву, што ў балоце народ яго імем назваў.
Там збіраюць маліну і шмат яшчэ іншых дароў.
Я таксама хачу так пражыць, каб застаўся мой след,
І не трэба геройства, страляць ці гарэць у агнi.
А сумленна на працу хадзіць, як рабіў гэта дзед,
Гадаваць сваіх дзетак і даць ім усе, што i мне давялi.