Мужык ішоў сабе дадому.
Глядзіць – асфальт вакол разрыты,
Бардзюры – бы ўздымалі ломам,
А лаўкі – як збівалі бітай.
А ля пясоніцы вялікай –
Абрысы ямы глыбачэннай
І ў ёй – гарэза-Вераніка –
Увязла ажно па калені.
У ручках – новая лапатка,
На твары – бруд, пад ім – усмешка,
А ў вочках скачуць чарцяняткі:
"Уф! Нагулялася , нарэшце!"
6.08.2010