Вясна, як дорага ты мне!
Не раз я бачыла цябе:
Твае цудоўныя карціны,
Што ўпрыгожылі мае мясціны.
А прабуджэнне тых жа дрэў,
Знаёмы, звонкі птушак спеў...
Даеш ты новае жыццё для ўсіх:
І для сваіх, і для чужых.
Прыносіш радасць ты сярод нянасця,
Даруеш людзям толькі шчасце
І тым жа самым ручайком,
Бяжыць што ноччу ён, што днём
Бесперапынку ўсё хутчэй,
Слязу змахнуўшы нам з вачэй.