Ваўчыная зграя
Ваўчыная зграя
Не чуе вецер
Ваўчыная зграя
Ляціць па свеце
Ваўчыная зграя
Ужо засціць сонца
Ваўчыная зграя
Душы рве бясконца…
Недзе ў цёмных нетрах пушчы
Разбівае вецер хмары
Між ялінаў невідушчых
Ходзіць нехта ў гушчары.
І адзіны дзень у годзе
Замаўкае гукаў рэха
Падуладныя прыродзе
Навальніцы сыплюць з меха.
Толькі чутны спеў маланак
Словы вострыя спрадвеку
Сустракаюць зноў світанак
Без улады чалавека!..
Ваўчыная зграя
У цемры знікае
Ваўчыная зграя
Свой шлях абірае
Ваўчыная зграя
Мільгае паўзмрокам
Ваўчыная зграя…
Навалай далёкай…