Чеслав Милош Подарок

Наталия Процкая
День такой благодатный,
Туман сошёл рано, я копался в саду.
Колибри порхали над цветущей каприфолью.
Во мне не было никаких желаний.
Ни к кому  не было зависти.
Не вспоминались обиды.
 Я не утруждал себя мыслями о том, кем был и кем стал.
Тело было лёгким  без капельки боли…
Выпрямившись, увидел синеву моря и паруса.

(из книги "Где будет всходить солнце и куда зайдёт", 1974)

Dar
Dzie; taki szcz;;liwy,
Mg;a opad;a wcze;nie, pracowa;em w ogrodzie.
Kolibry przystawa;y nad kwiatem kaprifolium.
Nie by;o na ziemi rzeczy, kt;r; chcia;bym mie;.
Nie zna;em nikogo, komu warto by;oby zazdro;ci;.
Co przydarzy;o si; z;ego zapomnia;em.
Nie wstydzi;em si; my;le;, ;e by;em, kim jestem.
Nie czu;em w ciele ;adnego b;lu.
Prostuj;c si;, widzia;em niebieskie morze i ;agle.

(Z tomiku "Gdzie wschodzi s;o;ce i k;dy zapada", 1974)