Wislawa Szymborska - 13 Troche o duszy

Роман Железный
Wislawa Szymborska
TROCHE O DUSZY

Dusze sie miewa.
Nikt nie ma jej bez przerwy
i na zawsze.

Dzien za dniem,
rok za rokiem
moze bez niej minac.

Czasem tylko w zachwytach
i lekach dziecinstwa
zagniezdza sie na dluzej.
Czasem tylko w zdziwieniu,
ze jestesmy starzy.

Rzadko nam asystuje
podczas zajec zmudnych,
jak przesuwanie mebli,
dzwiganie walizek
czy przemierzanie drogi w ciasnych butach.

Przy wypelnianiu ankiet
i siekaniu miesa
z reguly ma wychodne.

Na tysiac naszych rozmow
uczestniczy w jednej,
a i to niekoniecznie,
bo woli milczenie.

Kiedy cialo zaczyna nas bolec i bolec,
cichcem schodzi z dyzuru.

Jest wybredna:
niechetnie widzi nas w tlumie,
mierzi ja nasza walka o byle przewage
i terkot interesow.

Radosc i smutek
to nie sa dla niej dwa rozne uczucia.
Tylko w ich polaczeniu
jest przy nas obecna.

Mozemy na nia liczyc,
kiedy niczego nie jestesmy pewni,
a wszystko nas ciekawi.

Z przedmiotow materialnych
lubi zegary z wahadlem
i lustra, ktore pracuja gorliwie,
nawet gdy nikt nie patrzy.

Nie mowi skad przybywa
i kiedy znowu nam zniknie,
ale wyraznie czeka na takie pytania.

Wyglada na to,
ze tak jak ona nam,
rowniez i my
jestesmy jej na cos potrzebni.

***

Вислава Шимборска
И НЕМНОГО О ДУШЕ

С душой такое бывает –
ни у кого она не остаётся
беспрерывно и навсегда.

День за днём,
год за годом
могут пройти без неё.

Иногда лишь в усердиях
и детских страхах
угнездиться может подольше.
Иногда – в недоумении нашем,
мол, стареем.

Редко нам подсобляет
во время муторных дел,
когда двигаем мебель,
чемоданы тащим
или меряем вёрсты в обуви тесной.

Когда заполняем анкеты
и мясо рубим,
у неё, как правило, выходной.

Из тысячи наших бесед
участвует лишь в одной,
да и то не всегда,
ибо тишину предпочитает.

Когда тело наше начинает болеть и болеть,
она потихоньку пост покидает.

Капризна:
недовольна, когда мы в толпе,
ей тошно от нашей борьба за превосходство
и галдежа интересов.

Радость и печаль
для неё не разные чувства.
Только в их единении
она вместе с нами.

На неё мы рассчитывать можем,
когда ни в чём не уверены,
но всё для нас важно.

Из материальных предметов
с маятником часы любит
и зеркала – работают те усердно,
даже когда никто не смотрит на них.

Не скажет, откуда приходит
и когда снова нас покинет,
но явно ждёт подобных вопросов.

Похоже,
что как она нам,
так и мы ей
зачем-то, да надо.


(Перевод: Киев, 12 октября 2012.)