Столькі зараз стаптана дарог,
Але ж ногі цягнуць дадому.
Як прыйдзеш, пакланіся ў парог,
Усміхніся бацьку радному.
Хоць не ведае, як ты жывеш,
Ён пытаецца вось час ад часу:
Можа ты дзе гарэлку п`еш,
Альбо іскры сыплюцца з глазу?
Не... Не хвалюйся бацькова душа,
Чыста сэрца і чыстыя думкі,
Не трымала дзіцяча рука
Ні гарэлкі, ні горкае румкі.
Мабыць бузде яшчэ сто дарог,
Але ж я павярнуся дадому.
падыйду, пацалую парог,
Пакланюся бацьку радному.