Інтэрнэт сябру У.Ш.
з вялікай удзячнасцю
за ідэю верша
Чырвоныя ружы на белым сумёце
Галоўкі схілілі нібыта ў сумоце.
Хто іх тут пакінуў, кагосці чакаў,
Аб нечым ён марыў, сустрэцца жадаў.
Чырвоныя ружы... У белы сумёт
Кінуты мары і думак узлёт.
Яна не прыйшла – абяцанні забыты.
Чырвоныя “кроплі” па снезе разліты.
Чырвоныя ружы – эмблема кахання.
Ці можа мароз паўплываў на спатканне?
(Бывае надвор’е – прычына настрою.)
Здаецца, каханне прайшло стараною.
Чырвоныя ружы, чым вы вінаваты?
Са снега падняўшы, нясу іх да хаты.
Да сэрца шчыльней я букет прыціскаю.
“Замерзла” каханне, а вас – захаваю.
Чырвоныя ружы - у вазе крыштальнай.
Не веру, што будзе зіма развітальнай.
На кветкі гляджу з марай-думкай адной:
А можа каханне ўваскрэсне вясной?!
Чырвоныя ружы – вы боль мой далёкі.
На сэрцы, таксама, я маю апёкі.