Пасядзелкі ля тэлебачара.
Вечар. Каву п’ем.
З жонкаю сядзім ля тэлевізара.
З кловуна вусатага рагочам.
Грае перад публікаю тЫгара...
А “дрэсыроўшчыка”
нябачна радам з ім,
які прастОга кловуна так вызверыў...
Сам па сабе людзЯм мазгі мароча.
І каб сваім...
Дык і чужым!
Сядзім, каналы шчоўкаем,
глядзім.
Ў Яўропе крызіс...
Банкі загінаюцца...
Народ на вуліцах бунтуе –
храновей стала,
еканоміка ўпавалачку ляжыць!
Ах, маці ж вашу такую-растакую!
Ды нам,
да вашай,еўрапейскай,
да “храновасці”,
на Беларусі,
ўжо, напэўна, й не дажыць...
А тутцькі знОву Кловун распінАецца...
Як ён радзее дні і ночы
"за народ".
Як ён з буржуямі змагаецца,
каб не захапілі,
казлы з "ЕС"
тарфяны наш гарод.
А у Яўропе -
крызыс з фэстывалямі...
Цікавы крызыс...
і як такі не палюбіць?
Народ на вуліцах пагойсае
з паліцыяй,
а потым,разам з ёй,
адвальвае
ў піўныя –
піва са шпікачкамі папіць.
А кловун наш сябе ўсё усхваляе...
Ай, божачкі,
калі ж ён толькі спіць?
Бо, кожны ж дзень,
па хвалям ўсіх “ТВ” гуляе...
Таму што “справу прафэсійну” мае -
сваёю баўбатнёй народ дурыць...
І як у фэрэра-Адольфіка,
з Беніта- дучэю,
паводзіны...
А да Спраўнай Працы кловун
i ня годзен.
Бо, аніякай Працы не абучан.
**+**
27 снежня 2012г.