Василь Витка Рожь

Ген Жэстачайший
Рожь

Безбрежной вечности минута.
Запомнишь, лишь тогда и сбережешь:
И ты, калина, осенью как-будто,
И поздний василек, попавший в рожь.

Как первое признание и жертва,
Так рожь нежданно зазвучала .
И счастье горькое, и страх, и кара -
В одном соединилось все хорале.

Один над нами бог - могучий Бах,
Ревет орган, бушует чад бурьянный,
И поцелуй, засохший на губах,
Как вечность - беспокойный и безгранный.

Любимая, ты этим миром правишь,
Меж небом и землей всегда одна
Колосья ржи - послушней нету клавиш,
И каждая соломинка - струна.

Безбрежной вечности минута...
Запомнишь, лишь тогда и сбережешь:
И ты, калина, осенью как-будто,
И поздний василек, попавший в рожь.

Василь Витка

***

Жыта

Бясконцай вечнасці хвіліна.
Запомніце яе і зберажыце:
I ты, мая асенняя каліна,
I позні васілёк у спелым жыце.

Як першае прызнанне і ахвяра,
Так нечакана жыта загучала.
I шчасце горкае, і страх, і кара —
Усё злучылася ў адным харале.

Адзін над намі бог — магутны Бах.
Раве арган, бушуе чад палынны,
Сасмяглы пацалунак на губах,
Як вечнасць — неўпатольны, неабдымны.

Каханая, ты ўсім сусветам правіш
Між небам і зямлёй адна.
I кожны колас — паслухмяны клавіш,
А кожная саломіна — струна.

Бясконцай вечнасці хвіліна...
Запомніце яе і зберажыце:
I ты, мая асенняя каліна,
I позні васілёк у спелым жыце.

Васіль Вітка