Купальская папараць – кветка
Усiм шчасце спрадвеку нясе.
Усе таямнiцы адкрые,
Падарыць багацця усе.
У вечары, выйдзi ты у поле.
З рамонак вяночак спляцi,
I з песняй купальскай, павольна,
Яго у ручай апусцi.
Няхай, ён нясе той вяночак,
Да хлопца, што любы табе.
I гэтаю зорнаю ноччу,
Каханне цябе не мiне.
I там, дзе на светлам пагорку,
Гарыць ачыщальны агонь,
Цябе ён цалуе салодка,
Трымая у далонi, далонь.
I будуць дзяучаты i хлопцы,
Праз вогнiща тое, скакаць,
А потым, узяушыся за рукi,
Купальскiя песнi спяваць.
Вадзiць карагоды уночы,
Да зор, на арэлях узлятаць,
I у поунач, у лiпеньскiм лесе,
Папараць – кветку шукаць.
***