Удячан.
Удячный! Удзячан! -
Да рэшты - жыццьцю!
Таму і не плачу
Як плакаць хачу,
Таму жыву хлебам,
Паветрам дышу,
А срэбра - тым трэба
Хто сьніць уначчу
Вялікіх народаў,
Укленч грамаду,
Хто бачыць з дарамі
Рабоў чараду,
Хто холіць, як Дарый*,
Пад хной бараду.
Хтось прагне дваранства,
Сьлядоў крывей царскіх.
А мне, у сялянстве -
Быць простым, сялянскім.
І, я ў ім, удзячан -
Да рэшты, жыцьцю,
За то, што не плачу
Як плакаць хачу,
Што жыву гэтым хлебам,
Паветрам дышу -
За гэта ўсё - вершам,
Як срэбрам плачу.
*- персіцкі цар Дарый.
-26-27.1.13.