Генадзь ГОВАР
ЧОРНЫ БУСЕЛ
Чорны бусел стаяў на раллі,
На ўзаранай восеньскай пожні...
Слухаў рэха мінулай вайны,
Успамінаў вёскі момант апошні...
Помніць бусел, як некалі быў –
Белы-белы... Лунаў ў небе сінім...
Бусляняты ў гняздзе... Не забыў,
Як яны ў яго есці прасілі...
Каты вёску спалілі, людзей...
І буслянка яго згарэла...
Белы бусел, ад гора счарнеў –
Галавешкай мігціць, адзічэлы…
Геннадий ГОВАР
ЧЁРНЫЙ АИСТ
Чёрный аист на пашне стоял,
На осенней распаханной ниве,
Эхо прошлой войны вспоминал,
То, как был он когда-то счастливым.
Помнил аист, как белым он был,
Как парил в небе синем, бездонном,
Аистятам поесть приносил,
Не забыл их отец, ставши чёрным.
А деревню фашисты сожгли,
Всех птенцов уничтожило пламя,
И теперь он средь голой земли
Одиноким застыл изваяньем.
(Перевод с белорусского)